Piotr Poleski

Piotr Poleski urodził się w 1730 roku w Olsztynie, gdzie również zmarł w 1798 r. Był zamożnym kupcem, rajcą miejskim, przez wiele lat zarządzał finansami miasta, zajmował się przebudową olsztyńskich ulic i mostów. Pod jego szczególną troską znajdowały się obiekty sakralne. Wspierał konserwację kościoła Św. Jakuba (dzisiaj konkatedra), sanktuarium w Świętej Lipce, dzięki jego staraniom i pieniądzom nadano nowy kształt Kaplicy Jerozolimskiej, który zachwyca do dzisiaj (znajduje się przy dzisiejszej ulicy Grunwaldzkiej).

Był przyjacielem ks. Biskupa Ignacego Krasickiego. W 1794 założył beneficjat (fundację), której celem było wspieranie ubogich. Fundacja dotrwała do okresu międzywojennego, a zniszczyły ją kryzys i hiperinflacja lat dwudziestych ubiegłego wieku.

Córka Piotra Poleskiego – Anna wyszła za mąż za olsztyńskiego przedsiębiorcę Kobera. Małżeństwo przysposobiło sierotę Antoniego Jan Blanka, który dzięki talentowi i pracowitości stał się jednym z najbardziej znanych polskich malarzy pierwszej połowy XIX wiek i zaliczany jest do warszawskich pozytywistów, portrecistów.

Piotra Poleskiego wybraliśmy na patrona naszego przedsięwzięcia z kilku względów: po pierwsze uznaliśmy, że należy przypominać wielkich Polaków, którzy żyli tutaj, na Warmii i w Olsztynie – a dzisiaj popadli w zapomnienie. Z dzisiejszej perspektywy powinniśmy stale przypominać, że od XII wieku Warmia zaledwie przez 175 lat funkcjonowała jako część państwa pruskiego. Po drugie Piotr Poleski potrafił jednocześnie być dobrze prosperującym przedsiębiorcą, ale też działaczem społecznym i darczyńcą wspierającym dzieła kościelne i ubogich. Dzisiaj możemy nadal podziwiać efekty jego zaradności, kompetencji i ofiarności. Po trzecie potrafił utworzyć fundację i nadać jej na tyle solidne fundamenty, że przetrwała blisko 130 lat.

Dziś na nowo odczytujemy przesłanie Piotra Poleskiego w powołanej Fundacji.